Dla kogo rozwód?

Odpowiedź na powyższe pytanie wydaje się być oczywista i prosta, ale ponieważ w kwestiach prawnych szczegóły mają ogromne znaczenie, okazuje się, że przysłowiowy diabeł tkwi właśnie w nich. 

A zatem:

Po pierwsze rozwieść mogą się małżonkowie. 

Małżonkowie zaś to, w rozumieniu polskiej ustawy kodeks rodzinny i opiekuńczy osoby, które złożyły przed kierownikiem urzędu stanu cywilnego oświadczenia o wstąpieniu w związek małżeński. Małżonkowie, to też osoby, które takie oświadczenia złożyły przed duchownym kościoła, któremu ustawa lub umowa międzynarodowa przyznaje prawo do przyjmowania takich oświadczeń

Tym samym nie mogą rozwieść się wszystkie pozostałe osoby, czyli np. osoby, które zawarły wyłącznie tzw. ślub kościelny przed 15.11.1998 roku lub też osoby, które zawarły małżeństwo przed duchownym kościoła, niemającego uprawnień do przyjmowania oświadczeń o wstąpieniu w związek małżeński, w rozumieniu polskiego prawa.

Po drugie rozwieść się mogą tylko ci małżonkowie, pomiędzy którymi nastąpił trwały i zupełny rozkład pożycia małżeńskiego. 

Pożycie małżeńskie zaś to trzy podstawowe więzi - fizyczna, emocjonalna i gospodarcza. Tylko takie osoby, pomiędzy którymi wszystkie trzy więzi ustały całkowicie i nie ma już żadnych szans na ich przywrócenie mogą uzyskać orzeczenie o rozwodzie. 

Tym samym nie mogą się rozwieść małżonkowie, którzy co prawda nie mieszkają razem, ale utrzymują (nawet sporadycznie) więź fizyczną, a także małżonkowie, którzy nie utrzymują żadnej z więzi małżeńskich, lecz stan ten ma charakter przejściowy i odwracalny (np. nieobecność współmałżonka i brak kontaktu z nim związane z pracą, chorobą itp). Dlatego też nawet incydentalne zbliżenia lub wspólne wyjazdy małżonków mogą uniemożliwić orzeczenie o rozwodzie

Po trzecie rozwieść się mogą tylko ci małżonkowie, którzy zgodnie chcą takiego orzeczenia oraz tacy, których współmałżonek co prawda sprzeciwia się orzeczeniu rozwodu, ale żądający rozwodu nie jest wyłącznie winnym rozpadowi pożycia. 

Tym samym nie mogą rozwieść się małżonkowie, z których tylko osoba wyłącznie winna chce rozwodu, a brak zgody współmałżonka niewinnego nie jest sprzeczny z zasadami współżycia społecznego.

Po czwarte rozwieść się mogą tylko ci małżonkowie, których rozwód nie szkodzi dobru ich małoletnich dzieci

Tym samym nie mogą rozwieść się małżonkowie, których małoletnie dzieci z racji ukształtowanych relacji rodzinnych nie będą w stanie zaakceptować faktu rozwodu, lub małżonkowie, którzy żyjąc w rozłączeniu nie zapewnią małoletnim dzieciom właściwych warunków do rozwoju.

Po piąte  rozwieść się mogą tylko ci małżonkowie, których rozwód nie jest z innych powodów sprzeczny z zasadami współżycia społecznego. 

Tym samym nie mogą rozwieść się małżonkowie, pomiędzy którymi doszło co prawda do trwałego i zupełnego zerwania pożycia, ale jedno jest np. przewlekle chore i wymaga stałej opieki lub też rozwód znacząco pokrzywdzi współmałżonka (dlatego też nie zawsze skuteczne dowodzenie, że współmałżonek jest "wariatem" może skończyć się orzeczeniem o rozwodzie).

Po szóste wreszcie i najważniejsze - rozwodzić powinny się osoby pewne swojej decyzji. Jeśli nie jesteś przekonana/przekonany, co do rozwodu, dopuszczasz jeszcze możliwość pogodzenia się z małżonkiem, naprawienia małżeństwa, miota Tobą silny gniew powstały w wyniku gwałtownej kłótni, albo myślisz wyłącznie o zemście na współmałżonku - poczekaj. Emocje to zły doradca. Taką decyzję warto podjąć na chłodno, po wnikliwym przemyśleniu jej celowości i zasadności. Możliwość żądania rozwodu nie jest ograniczona  w czasie, a zatem pośpiech tu nie jest konieczny.

Jeśli natomiast spełniasz wszystkie powyższe wymagania prawne i jesteś pewna/pewien swojej decyzji -  możesz i powinnaś/powinieneś złożyć pozew o rozwód. Utrzymywanie fikcji małżeństwa jest niecelowe i może być ryzykowne, o czym napiszemy w kolejnych postach. Zachęcam do śledzenia!

adw. Daria Gorzkiewicz